#NoHayTiempo Comparecencia de Antonio Turiel hoy lunes 12 de abril en el Senado español

Antonio Turiel. FOTO: Ara.cat

Antonio Turiel. FOTO: Ara.cat

Hoy lunes 12 de abril, a las 13:30 h, el científico Antonio Turiel, quien fuera uno de los promotores del manifiesto Última Llamada y es considerado uno de los principales estudiosos y divulgadores en España del declive energético, comparecerá ante la Comisión de Transición Ecológica del Senado español, a petición del grupo de EH Bildu-ERC en dicha cámara.

Su esperada intervención será trasmitida en directo por streaming desde las páginas del Senado (posiblemente desde la página informativa sobre su comparecencia o bien desde la página de Senado TV), seguida por las intervenciones con preguntas de los miembros de la Comisión y las respuestas de Turiel.

Su comparecencia es esperada con expectación por el movimiento decrecentista español así como por numerosos militantes de izquierda conscientes de la necesidad de superar el modelo capitalista, basado en el crecimiento infinito, como condición indispensable para realizar la llamada Transición Energética o Ecológica así como para alcanzar los objetivos necesarios en materia de mitigación del Cambio Climático. Por ello, a partir de las 16:00 h está previsa una acción online, principalmente en la red social Twitter para intentar convertir el nombre de Antonio Turiel en trending topic (centrado en la etiqueta #NoHayTiempo) y multiplicar el efecto de su mensaje ante el Senado, donde precisamente acaba de entrar el proyecto de ley sobre Cambio Climático y Transición Energética, una vez aprobado en el Congreso de los Diputados.

Para contribuir a ello, facilitamos a continuación una colección de imágenes con citas de Turiel, así como un par de clips con una entrevista en vídeo a la que ya hicimos referencia anteriormente en este blog.

Sigue leyendo

Manuel Casal Lodeiro: ¿Transición (Ecológica)? ¿Qué transición?

(Traducción actualizada por el autor de un artículo previamente publicado en gallego por la revista Luzes.)

¿Transición Ecológica o gatopardismo?Uno de los aspectos más novedosos y comentados del inesperado gobierno de Pedro Sánchez es el nuevo Ministerio para la Transición Ecológica. Más allá de este llamativo nombre, ¿qué es lo que hay?, ¿hacia dónde nos ofrecen transitar? Una transición se entiende como un proceso de paso de un lugar, de un sistema o de un estado a otro diferente. Por ejemplo, en España se denomina Transición política la que nos llevó de la dictadura a esto que tenemos desde 1975-78 y que muchos llaman “democracia”. Sin embargo, cuando nos hablan de una “transición ecológica” podemos entender más o menos de dónde partimos, pero nadie nos explica hacia dónde se supone que nos quieren dirigir.

Para dificultar aun más la comprensión de lo que se propone, se está utilizando la doble terminología de #TransiciónEnergética / #TransiciónEcológica. Entonces ¿es una transición de un sistema energético a otro? O ¿de una economía a otra… que sea “ecológica”, como parece querer dar a entender el nuevo gobierno español en sus primeras declaraciones?

Sigue leyendo

José Luis Valcarce: Hannibal ad portas

(Artigo de José Luis Valcarce Rodríguez previamente publicado en Praza Pública.)

No ano 2014 asinei o manifesto Derradeira Chamada que advertía da gravidade da situación ecolóxica e do pouco tempo para afrontala:

“temos un lustro para asentarmos un debate amplo e transversal sobre os límites do crecemento, e para construírmos democraticamente alternativas ecolóxicas e enerxéticas que sexan á vez rigorosas e viábeis. Deberiamos ser capaces de gañar grandes maiorías para unha mudanza de modelo económico, enerxético, social e cultural. Ademais de combatermos as inxustizas orixinadas polo exercicio da dominación e a acumulación de riqueza, falamos dun modelo que asuma a realidade, faga as paces coa natureza e posibilite a vida boa dentro dos límites ecolóxicos da Terra.

Unha civilización acábase e habemos de construír outra nova. As consecuencias de non facermos nada —ou facermos demasiado pouco— lévannos directamente ao colapso social, económico e ecolóxico. Mais se empezamos hoxe, aínda podemos ser as e os protagonistas dunha sociedade solidaria, democrática e en paz co planeta.”

Persoas tan relevantes da esquerda e da ecoloxía coma Margarita Mediavilla, Antonio Turiel, Manuel Casal Lodeiro, Ada Colau, Alberto Garzón, Florent Marcellesi, López de Uralde, Marina Albiol, Pablo Iglesias, Xosé Manuel Beiras ou Yayo Herrero formaban parte dos asinantes dun manifesto que algúns críamos que podía levar a unha liña de acción política que puxese no primeiro plano a incompatibilidade entre o sistema capitalista e os límites da biosfera.

Porén, as circunstancias da política teñen levado a que a cuestión medioambiental quede ou postergada ou, peor aínda, sexa asumida coma un lugar común baleiro de todo significado mentres as consecuencias brutais do modelo global predador comezan a ser cada vez máis evidentes.

Sigue leyendo

Podemos y la cuestión ecológica: de nuevo, la gran bifurcación

(Artículo de Jorge Riechmann, Alba Gutiérrez, Arantxa Mato, y Juanjo Álvarez, quienes han participado en la elaboración de la propuesta «Ecología: cambiar el mundo, salvar el planeta», presentada por Podemos EN Movimiento en Vistalegre 2. Publicado originalmente en el blog Otras Miradas de Publico.es)

En los próximos días se va a producir un acontecimiento que ha sido discutido y tratado mediáticamente hasta la extenuación. No nos engañemos: casi cualquier asunto de Podemos ha sido tratado y maltratado hasta el aburrimiento. Para bien y para mal, una fuerza política nueva, con formas audaces y, sobre todo, con potencial de agrupación colectiva, tenía que traer la atención de todos los poderes. Y no sólo la atención: también la admiración acrítica, o la animadversión, o el odio. Creemos que de todo esto habla la gente cuando manifiesta hartazgo respecto a Podemos, y no sin razón. Sin embargo, Podemos es, a pesar de todo —a pesar, también, del tedio—, una herramienta político-electoral con un potencial que jamás ha tenido ninguna fuerza transformadora en el estado español desde hace décadas. Y esto hace del llamado “Vistalegre 2” un momento importante en el devenir político. Muy importante si tenemos en cuenta que, tras la fase inicial, aquí se decidirá el carácter político-estratégico de la organización para bastante tiempo, un debate clave, ocultado muchas veces por toda la parafernalia de estrategias comunicativas y luchas de poder. Ya no bastan los movimientos tácticos brillantes y el despliegue burbujeante del ingenio comunicativo, hay que reabrir la ventana de oportunidad y construir en clave de “guerra de posiciones”. Ahora estamos dentro y toca construir contra las fuerzas del régimen, que ni eran tan incapaces ni han caído tan rápido como nos gustaba creer. Comienza la resistencia para preparar la ofensiva: sin posiciones fijas pero con principios, construyendo espacios materialmente vivos, mirando siempre a largo plazo.

Es momento de abordar uno de los temas permanentemente soslayados en la batalla política diaria, el escenario ecológico. Pues nos hallamos en situación de extrema emergencia, como nos recordaba el manifiesto Última Llamada en el verano de 2014.

(Seguir leyendo en Publico.es)

¿Qué hacer en un mundo de recursos menguantes? Debate y documental los días 25 y 28 de octubre en Madrid

Ecologistas en Acción acaban de presentar un doble programa para la próxima semana bajo el título ¿Qué hacer en un mundo de recursos menguantes?.

La primera sesión tendrá lugar el próximo martes 25 de octubre:

Discusión alrededor del libro «La izquierda ante el colapso de la civilización industrial»

La izquierda ante el colapso de la civilización industrial. Manuel Casal LodeiroSerá el día 25 a las 19h en el Centro Cultural Puerta de Toledo (Avd. Gran Vía de San Francisco, 2) de Madrid. Contará con la participación de:

  • Juantxo López de Uralde, diputado de Equo.
  • Cristina Narbona, ex-Ministra de Medio Ambiente del PSOE y Consejera del Consejo de Seguridad Nuclear.
  • Manuel Casal, autor del libro.

Estreno del documental «Decrecimiento: del mito de la abundancia a la simplicidad voluntaria»

El coloquio posterior a la proyección del documental de los hermanos Picazo contará con la intervención de:

  • Pedro Prieto, Vicepresidente de AEREN y miembro del consejo internacional de ASPO.
  • Emmanuel Rodríguez, miembro de la Fundación de los Comunes y del Observatorio Metropolitano de Madrid.

Este acto tendrá lugar el viernes 28 de octubre, a las 19h en el Centro Cultural Galileo (C/ Galileo, 39) de Madrid.

Documental 'Decrecimiento' de Luis y Manu Picazo

Figuras de la izquierda española debatirán en Móstoles acerca del manifesto Última Llamada

Cartel jornadas de presentación de Móstoles en TransiciónDentro de las jornadas que organiza el Instituto de Transición Rompe el Círculo con la colaboración de Ganar Móstoles, como presentación de la ambiciosa iniciativa Móstoles en Transición, tendrá lugar el sábado por tarde en esta localidad madrileña un prometedor debate entre figuras de la izquierda española en torno al concepto de crisis civilizatoria que nuestro manifiesto ha puesto sobre la mesa del debate político.

La mesa redonda llevará por título El cambio político ante el reto de la sostenibilidad.

Intervendrán:

  • Florent Marcellesi (Equo).
  • Juan Carlos Monedero (Podemos).
  • Teresa Ribera (PSOE).
  • [ACTUALIZACIÓN 14/04/16] Víctor Rocafort (Unidad Popular).
  • Marga Mediavilla (moderadora, co-promotora del manifiesto Última Llamada).

Será en el Teatro Títeres de Móstoles, finca Liana, C/ Benito Pérez Galdós, s/n (18:00 h).

mostoles-en-transicion-720x340-300x142Os invitamos también a conocer el resto del interesante programa para la semana del 18 al 24 de abril que incluye talleres prácticos de transición, sesiones formativas a cargo de personas como Jorge Riechmann, Emilio Santiago o Pedro Prieto, y la presentación de la revista 15/15\15.

Entrevista con Emilio Santiago Muíño (en gallego)

rutas-sin-mapa-catarataNos hacemos eco de una entrevista con Emilio Santiago Muíño publicada en el medio digital gallego Praza Pública a raíz de la presentación esta semana en su Ferrol natal de sus libros No es una estafa, es una crisis (de civilización) y Rutas sin mapa: horizontes de transición ecosocial. Reproducimos un fragmento de la entrevista referido expresamente a nuestro manifiesto:

En que medida estes debate están presentes no debate político e na axenda social? É a esquerda máis permeable que antes da crise a estas ideas? Hai dous anos publicouse o manifesto Derradeira Chamada, cunha importante presenza de líderes políticos e sociais, pero dá a impresión que non se avanzou moito por ese camiño…

Non se avanzou nada. E todos estes temas, ademais, están completamente fóra do debate político en España. É moi significativo que no debate a catro da última campaña electoral —que coincidiu no tempo coa celebración en París do Cumio do Clima— non houbo unha soa mención á loita contra o cambio climático; xa non falo de poñer en cuestión o a filosofía do crecemento senón de facer referencia a un relato oficial, que estaba convocando a toda a gobernanza mundial. E creo que a esquerda segue sendo igual de impermeable. O manifesto Derradeira chamada é interesante como signo, que nos fala dunha época, coas súas contradicións. Coido que foi masivamente asinado porque refire a un ámbito, o da sostibilidade, que soa ben dentro dunha certa corrección política. O problema chega cando afondamos un pouco e debatemos as implicacións desta sostibilidade.

La entrevista completa, en Praza.gal.

Entrevista con Emilio Santiago Muíño acerca de su libro «Rutas sin mapa: horizontes de transición ecosocial»

rutas-sin-mapa-catarataDamos cuenta de una magnífica entrevista realizada con Emilio Santiago Muiño, último premio Catarata de ensayo, publicada este viernes 26 en El Confidencial:

Diría que parecemos condenados al ecofascismo. Puede ser que estemos dispuestos a cualquier cosa para no renunciar a esos pequeños privilegios. Quizá vamos a un escenario de élites encerradas en chalés, que para pagar sus caprichos condenan al resto del mundo a una especie de favelización. Afrontar la crisis ecológica es un tabú político, ya que los partidos de izquierda y derecha saben que este asunto les hace perder votos. Nadie quiere hablar de decrecimiento, ni de austeridad de consumo, que no tiene nada que ver con la austeridad que impone la Troika, sino con ser capaces de autorestringir nuestros impulsos y
deseos. Es muy significativo que en el encuentro “Un Plan B para Europa”, que se acaba de celebrar en Madrid, no se hablase en ningún momento de límites de crecimiento económico o del deterioro ecológico. La idea de la izquierda y de muchos movimientos sociales es seguir creciendo para redistribuir. El problema del neokeynesianismo es que se topa con un freno, que son los límites biofísicos de nuestro planeta, que ya están aquí. El reto es convencer a los votantes de que una vida más austera puede ser una vida mejor.

Os invitamos a leerla completa en el web de El Confidencial. ¡No tiene desperdicio!

Marga Mediavilla: Tiempo de descomponedores

Marga Mediavilla. Foto: EQUO

Marga Mediavilla. Foto: EQUO

(Publicado previamente en nuestro blog hermano en El Diario, en el blog del Grupo de Energía, Economía y Dinámica de Sistemas de la Universidad de Valladolid, y en el blog de la autora.)

Es difícil no tener una sensación de desazón al contemplar la realidad política española y observar esta especie de estancamiento que se ha instalado en la vida colectiva. Últimamente parece que camináramos como quien se mueve por un camino completamente enfangado, teniendo que vencer una enorme resistencia para apenas avanzar. Las iniciativas políticas que estaban surgiendo hace unos pocos años con tanta fuerza apenas se han formado cuando ya empiezan a descomponerse en una multitud de siglas y controversias diversas. Procesos que llegaban a despertar antiguos miedos porque parecían explosivos, como las movilizaciones posteriores al 15M, el auge de Podemos y de Ciudadanos o el Procés catalán, se van frenando en cuestión de apenas meses hasta terminar enfangados en divisiones, debates y conflictos.
Sigue leyendo

Un bosquexo de estratexias posibles: Estratexia franca dura (o risco de espertar unha sociedade sonámbula)

(O seguinte texto está formado por dous fragmentos extraídos do libro de Manuel Casal Lodeiro A Esquerda ante o colapso da civilización industrial, actualmente en fase de financiamento popular e que verá a luz a comezos do mes de decembro, e do que tamén existe proxecto de editar versión traducida ao castelán. Atópanse no cap. 6 «Escenarios e estratexias da esquerda fronte ao colapso».)

Un bosquexo de estratexias posibles

esquerda-colapso-manuel-casal-lodeiro-capa-480x681A continuación hei trazar as liñas básicas das posibles estratexias políticas e comunicativas que entendo teñen as esquerdas diante desta tesitura histórica. Por suposto que serán incompletas e que fóra delas poden existir máis posibilidades que eu non contemplo, e que mesmo se poderán dar mesturas das que aquí, por facilitar a súa análise, presento se cadra como demasiado disxuntivas. Pero, aínda así, espero que resulten útiles sobre todo para as organizacións de esquerdas que participan nos mecanismos electorais.
Sigue leyendo