O Manifiesto (aragonés)

(in English)(en castellano)(em português)(in Deutsch)(en français)(in italiano)(στα ελληνικά)(en català)(en galego)(euskeraz)(en asturianu)(en Esperanto)

«Zaguera trucada»

Isto ye mas que no una crisi economica y de rechimen: ye una crisi de civilización

ultima-llamada-v0-2-640x927Os ciudadans y ciudadanas europeus, en a suya gran mayoría, asumen a ideya que a sociedat de consumo actual puede «amillorar» ent’o futuro (y que habría de fer-lo). Entremistanto, buena parte d’os habitants d’a planeta asperan ir amanando-se t’os nuestros rans de buenpasar material. Manimenos, o ran de producción y consumo s’ha aconseguiu a costa d’acotolar os recursos naturals y enercheticos, y crebar os equilibrios ecolochicos d’a Tierra.

Garra cosa d’isto no ye nuevo. As investigadoras y os scientificos mas lucidos levan dando-nos fundaus sinyals d’alarma dende prencipios d’os anyos setanta d’o sieglo XX: de proseguir con as tendencias de creiximiento vichents (economico, demografico, en l’emplego de recursos, cheneración de contaminants y (puyada de desigualdatz) o resultau mas probable t’o sieglo XXI ye un colapso civilizatorio.

Hue s’acumulan as noticias que indican que a vía d’o creiximiento ye ya un chenocidio a camera lenta. O declive en a disponibilidat d’enerchía barata, os scenarios catastroficos d’o cambeo climatico y as tensions cheopoliticas por os recursos amuestran que as tendencias de progreso d’o pasau se son crebando.

Debant d’iste desafío no son prou os mantras cosmeticos d’o desembolique sostenible, ni a mera achuga por tecnolochías ecoeficients, ni una suposada «economía verda» que encubre a mercantilización cheneralizada de biens naturals y servicios ecosistemicos. As solucions tecnolochicas, tanto a la crisi ambiental como a o declive enerchetico, son insuficients. Amás, a crisi ecolochica no ye un tema parcial sino que determina totz os aspectos d’a sociedat: alimentación, transporte, industria, urbanización, conflictos belicos… Se tracta, en definitiva, d’a base d’a nuestra economía y d’as nuestras vidas.

Somos atrapaus en a dinamica dolenta d’una civilización que si no creixe no funciona, y si creixe estricalla las bases naturals que la fan posible. A nuestra cultura, tecnolatra y mercaulatra, ixuplida que somos, de radiz, dependients d’os ecosistemas y interdependients.

A sociedat productivista y consumista no puede estar sustentada por a planeta. Amenistamos construir una nueva civilización capaz d’asegurar una vida digna a una enorme población humana (hue mas de 7.200 millons), encara creixent, que habita un mundo de recursos menguants. Ta ixo van a amenistar-se cambeos radicals en os modos de vida, as formas de producción, o disenyo d’as ciudatz y a organización territorial: y mas que mas en as valors que guidan tot l’anterior. Amenistamos una sociedat que tienga como obchectivo recuperar l’equilibrio con a biosfera, y faiga servir a investigación, a tecnolochía, a cultura, a economía y a politica ta abanzar enta ixa fin. Amenistaremos ta ixo toda a imachinación politica, chenerosidat moral y creyatividat tecnica que aconsigamos desplegar.

Pero ista Gran Transformación topeta con dos obstaclos titanicos: a inercia d’o modo de vida capitalista y os intreses d’os grupos privilechiaus. Ta privar o caos y a barbarie enta an hue somos endrezando-nos, amenistamos una ruptura politica profunda con a hechemonía vichent, y una economía que tienga como fin a satisfacción de necesidatz socials dentro d’os limites que imposa a biosfera, y no l’incremento d’o beneficio privau.

Por suerte, cada vez mas chent ye reaccionando debant d’os intentos d’as elites de fer-les pagar os platos crebaus. Hue, en o Estau espanyol, o dispertar de dignidat y democracia que suposó o 15M (dende a primavera de 2011) ye chestando un proceso constituyent que ubre posibilidatz ta atras formas d’organización social.

Manimenos, ye fundamental que os prochectos alternativos tomen consciencia d’as implicacions que suposan os limites d’o creiximiento y disenyen propuestas de cambeo muito mas valients. A crisi de rechimen y a crisi economica solament se podrán superar si a o mesmo tiempo se supera a crisi ecolochica. En iste sentiu, no ye prou con politicas que tornen a las recetas d’o capitalismo keynesiano. Istas politicas nos levoron, en os decenios que siguioron a la segunda guerra mundial, a un ciclo d’expansión que nos colocó en l’umbral d’as mugas d’a planeta. Un nuevo ciclo d’expansión ye inviable: no i hai base material, ni espacio ecolochico y recursos naturals que podesen sustentarlo.

O sieglo XXI será o sieglo mas decisivo d’a historia d’a humanidat. Suposará una gran preba ta todas as culturas y sociedatz, y t’a especie en o suyo conchunto. Una preba an se dirimirá a nuestra continidat en a Tierra y a posibilidat de clamar «humana» a la vida que siamos capables d’organizar dimpués. Tenemos debant de nusatros o reto d’una transformación de calibre analogo a o de grans escayecimientos historicos como a revolución neolitica u a revolución industrial.

Para cuenta: a finestra d’oportunidat se ye zarrando. Ye cierto que i hai muitos movimientos de resistencia arredol d’o mundo en pro d’a chusticia ambiental (a organización Global Witness ha rechistrau quasi mil ambientalistas muertos solament en os zaguers diez anyos, en as suyas luitas contra prochectos miners u petroleros, esfendendo as suyas tierras y as suyas auguas). Pero a lo sumo tenemos un lustro ta asentar un debat amplo y transversal Sobre as mugas d’o creiximiento, y ta construir democraticament alternativas ecolochicas y enercheticas que sían a la vez rigorosas y viables. Habríanos d’estar capaces de ganar grans mayorías ta un cambeo de modelo economico, enerchetico, social y cultural. Amás de combatir as inchusticias orichinadas por l’exercicio d’a dominación y l’acumulación de riqueza, charramos d’un modelo que asuma a realidat, torne a buenas con a naturaleza y posibilite a vida buena dentro d’os limites ecolochicos d’a Tierra.

Una civilización s’acaba y hemos de construir unatra nueva. As conseqüencias de no fer cosa -u fer masiau poco- nos levan dreitament a o colapso social, economico y ecolochico. Pero si empecipiamos hue, encara podemos estar as y os protagonistas d’una sociedat solidaria, democratica y en paz con a planeta.

– En diversos puestos d’a Peninsula Iberica, Balears, Canarias, Ceuta y Melilla, y en o verano de 2014.

La solución a la crisis es sencillísima...

Ilustración de El Roto: «A solución a la crisi ye bien facil: nomás nos cal consumir mas ta reactivar a economía y consumir menos ta no cargar-nos a planeta».

Descarga o Manifiesto (en castellán)

Manifiesto Zaguera Trucada (PDF)

Qualques firmants d’o manifiesto:

Ada Colau, Alberto Garzón, Antonio Turiel, Antonio Valero, Arcadi Oliveres, Belén Gopegui, Cayo Lara, Enric Duran, Esther Vivas, Ferrán Puig Vilar, Florent Marcellesi, Joan Herrera, Joan Martínez Alier, Joaquín Araujo, José Manuel Naredo, Juan Diego Botto, Juantxo López de Uralde, Justa Montero, Marina Albiol, Olga Rodríguez, Pablo Iglesias Turrión, Teresa Forcades, Teresa Rodríguez, Xosé Manuel Beiras, Yayo Herrero… (Veyer lista completa a lo piet d’a quala podrás sinyar tu tamién)

(Traducción: Millor en aragonés.)

(Leye o nuestro aviso legal y normas antes de participar en o blog con os tuyos comentarios.)

Deja tu comentario o adhesión al manifiesto | Leave your supporting comment | Pour signer le manifeste laissez un commentaire | Überlasse dein Kommentar oder Einstimmung mit dem Manifest | Άφησε το σχόλιο σου ή την υποστήριξή σου στο μανιφέστο

Este sitio utiliza Akismet para reducir el spam. Conoce cómo se procesan los datos de tus comentarios.